نتایج شش ماه پیگیری بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی

مقدمه: سرنوشت بیماری پرکاری تیروئید تحت بالینی که بصورت سطوح سرکوب شده tsh و نرمال t3 و t4 تعریف می گردد، بطور کامل شناخته شده نیست و در مورد نحوه برخورد با آن اختلاف نظر وجود دارد. این مطالعه به بررسی سیر بیماری بدون مداخله درمانی به مدت 6 ماه پرداخته است. روش کار: 285 نفر از افراد تحت پوشش مطالعه قند و لیپید تهران که در بررسی های اولیه tsh?0.3 mu/l و t3,t4 نرمال داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. در این افراد آزمایش عملکرد تیروئید مجددا انجام شد و جهت تایید تشخیص در افرادی که آزمایش مجدد آنها tsh?0.3 mu/l را نشان داد، تست trh انجام گرفت. در پایان، 20 نفر شرایط ورود به مطالعه شامل tsh?0.3 mu/l و افزایش tsh کمتر از 1 mu/l پس از تست trh را پیدا کردند. این افراد به مدت 6 ماه و در ماههای اول، دوم و ششم بدون مداخله درمانی مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. نتایج: متوسط سن افراد 13±48 سال بود و 12 نفر زن در زمان ورود به مطالعه میانگین tsh سرم 0.2±0.1 mu/l و سطوح t3,t4 نرمال بود. افزایش معنی دار میانگین tsh در ماههای اول و دوم به ترتیب 0.7±0.1 mu/l و (p<0.01), 0.6±0.2 mu/l نسبت به ماه اول دیده شد ولی در ماه ششم پیگیری، مجددا tsh به حدود ماه اول رسید (0.3±0.5 mu/l) که با میانگین tsh در زمان ورود به مطالعه تفاوت معنی داری نداشت. در طول مدت مطالعه تغییرات معنی دار در سطح t4 و t3 دیده نشد. نتیجه گیری: سیر پرکاری تیروئید تحت بالینی بصورت کامل قابل پیش بینی نبوده و نرمال بودن سطوح tsh نمی تواند وضعیت یوتیروئیدی را در ماههای بعدی تضمین کند.